شناخت رفتار آتش استخری در شرایط مختلف محیطی می تواند برای ارزیابی خطرات این نوع حریق و بهبود روش های پیشگیری و کنترل آتش سوزی در صنایع پتروشیمی و فرایندی مفید باشد. این پژوهش عددی باهدف بررسی تأثیر تغییرات دما و رطوبت نسبی هوای محیط بر رفتار آتش سوزی استخری گازوئیل انجام شد. تغییرات دمای حداکثر و میزان انتقال حرارت تشعشعی با استفاده از توانایی نرم افزار شبیه ساز دینامیک آتش (FDS) در مدل سازی آتش استخری شبیه سازی شد. برای بررسی اثر شرایط هوای محیط دو شاخص: توسعه آتش که برابر با نسبت دمای حداکثر شعله به مدت زمان رسیدن به این دما و شاخص شدت آتش به عنوان حاصل ضرب میانگین تشعشع حرارتی در مرحلة کاملاً توسعه یافته در مدت زمان این مرحله بود، تعریف شد. یافته ها نشان داد که افزایش رطوبت نسبی باعث کاهش 7/6 درصد در میانگین شاخص توسعه آتش و افزایش دمای محیط منجر به افزایش 5/12 درصد در میانگین این شاخص می شود. بااین حال، افزایش دمای محیط یا رطوبت نسبی تأثیر قابل توجهی بر شاخص شدت آتش ندارد و تنها باعث کاهش کمتر از 2 درصد آن می شود. نتایج به دست آمده از شبیه سازی ها تطابق مناسبی با نتایج تجربی نشان دادند.

در این بررسی همبستگی بین دما و رطوبت نسبی محیط و اثر آنها برحالت کنه کشی اسیدفرمیک 65 درصد در کنترل جمعیت کنه واروآ انگل خارجی زنبورعسل در سالهای 79-1377 مورد مطالعه قرار گرفت.آزمایشها بر روی 16 کلنی زنبورعسل با ملکه های خواهری دارای 7-5 قاب جمعیت آلوده به کنه واروآ صورت پذیرفت.کلنی ها به4 تیمار و 4 تکرار تقسیم بندی شدند.در کلنی های تیمار اول 80، تیمار دوم120، تیمار سوم160و تیمار چهارم 200 سی سی اسیدفرمیک 65 درصد به مدت 16 روز متوالی با 4 تکرار،هر 4 روز یکبار مصرف گردید.میزان کنه کشی اسیدفرمیک به روش صفحات چسبناک برآورد شد.در زمان انجام آزمایش و مصرف اسیدفرمیک،دما و رطوبت نسبی محیط ثبت گردید.نتایج نشان داد که درصد تلفات کنه در سالهای اول و دوم با تغییرات دمای 13-2.3 و 18.1-5.7 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی بین 100-42 و100-49 درصد اختلاف معنی داری نداشتند.اما با مصرف اسیدفرمیک 65 درصد در سال سوم و با تغییرات دمای 23.5-9.5 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی بین100-38 درصدتلفات کنه در بین تیمارها اختلاف معنی دار شد نتایج محاسبه همبستگی بین دما و رطوبت نسبی با با درصد تلفات نشان داد که درصد تلفات کنه با دمای محیط همبستگی مثبت(r=0.0181) وبا رطوبت نسبی دارای همبستگی منفی(r=-0.05) بوده است .(P<0.05)بررسی میزان تلفات کنه در این مطالعه روشن نمود که درصد مرگ و میر کنه در هر سال نسبت به سال قبل افزایش داشته،و در هر سال نیز تلفات در پایان آزمایش نسبت به شروع آن بیشتر بوده است.علت اصلی این پدیده روند افزایش دما در زمان آزمایشها ودر مدت سه سال متوالی می باشد.لذا برای استفاده از اسیدفرمیک در کنترل کنه های انگل زنبورعسل می بایست به درجه حرارت محیطی توجه نمود تا به حداکثر راندمان کنه کشی آن دست یافته و از اثرات سوء آن بر جمعیت زنبوران عسل کاسته شود.

در این پژوهش، اثرات دما و رطوبت نسبی محیط انبار بر روی میزان رطوبت، عدد پر اکسید و درصد اسیدهای چرب آزاد پسته بررسی گردید . شرایط محیط انبار در چهار سطح دمایی 5، 15، 25 و  35oCو در محدوده رطوبت نسبی 11 تا 87 درصد شبیه سازی شد . اثرات پارامترهای مذکور بر روی شاخص های کیفی در ابتدای دوره و در فاصله های زمانی ثابت 15 روزه در دوره انبار مانی 90 روزه مورد بررسی و سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری بر روی یافته ها انجام و شرایط بهینه انبارداری پسته تعیین شد و تغییرات شاخص های کیفی در طول دوره انبار مانی نشان داده شد. با استفاده از مدل سینتیکی واکنش اکسایش چربی پسته، سرعت واکنش به صورت یک معادله دیفرانسیلی مرتبه اول ارایه و ثابت های سرعت واکنش اکسایش اسیدهای چرب پسته در دامنه دمایی 5 تا 35oC در محدوده 0.145 تا0.567/month  تعیین شد. همچنین با استفاده از رابطه آرنیوس، انرژی فعالسازی واکنش معادلEa=31.459 kJ/mol  محاسبه گردید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDf) مراجعه فرمایید.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

اولین گام در راستای آشکارسازی و چگونگی تغییر اقلیم بررسی ناهنجاری و نوسانات ایجاد شده در پارامترهای اقلیمی میباشد. در این تحقیق به بررسی روند تغییرات پارامترهای اقلیمی دما، بارندگی و رطوبت نسبی در مقیاس زمانی سالانه در 37 ایستگاه سینوپتیک کشور (2010-1961) با استفاده از آزمون های آماری ناپارامتریک من-کندال و تخمین گر شیب سن پرداخته شده است. به طور کلی نتایج حاکی از روند افزایشی دما و روند کاهشی بارندگی و درصد رطوبت نسبی در اکثریت نقاط کشور می باشد. در کل کشور به غیر از ایستگاه های مرتفع و کوهستانی شهرکرد، خرم آباد و سقز روند افزایشی دما مشاهده شد که بیشترین افزایش معنی دار دما (سطح اطمینان 95درصد) در ایستگاه های مشهد، زاهدان، زابل، بم، یزد، بابلسر، کرمانشاه، آبادان، خوی و تبریز به میزان 1. 5 درجه ی سانتی گراد در طی 50 سال می باشد. روند کاهش بارندگی خصوصاً در نیمه ی شرقی، غرب و شمال غرب کشور مشاهده گردید که بیشترین کاهش بارندگی معنی دار (سطح اطمینان 95 درصد) در شمال غرب کشور و در حدود 3. 2 میلی متر در سال می باشد. روند کاهش رطوبت نسبی در اغلب نواحی به غیر از قسمتی در ناحیه ی شمال غرب و جنوب دریای خزر مشاهده شد که بیشترین کاهش معنی دار در سطح اطمینان 95 درصد در ایستگاه های آبادان، زاهدان و کرمانشاه در حدود 4. 1 درصد در 50 سال گذشته می باشد.

به منظور بررسی تاثیر کاربرد بنتونیت در سطوح مختلف رطوبت خاک آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 2 فاکتور و در 3 تکرار در گلخانه گروه علوم باغبانی دانشگاه فردوسی مشهد بر روی گیاه مرزه اجرا شد. فاکتور اول کاربرد بنتونیت در 3 سطح (0، 50، 100 گرم در کیلوگرم خاک) و فاکتور دوم سطوح مختلف رطوبت خاک در 3 سطح (50، 75، 100 درصد ظرفیت زراعی) بود. نتایج نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش ارتفاع گیاه، محتوای نسبی آب برگ و زیست توده تر و خشک اندام هوایی در مرزه شد؛ این در حالی بود که کاربرد بنتونیت باعث بهبود صفات ذکر شده گردید. در طی تنش خشکی مقدار زیست توده تر و خشک ریشه، طول ریشه، نشت الکترولیت، فعالیت آنتی اکسیدانی، فنول کل و میزان پرولین روندی صعودی داشتند. کاربرد بنتونیت موجب شد که این صفات بهبود یابند. به طوری که در بالاترین سطح تنش خشکی کاربرد بنتونیت (50 گرم در کیلوگرم خاک) باعث کاهش نشت الکترولیت (45/22 درصد) و پرولین (33/58 درصد) در گیاه شد. همچنین محتوای نسبی آب برگ در شرایط کاربرد بنتونیت (به ترتیب 50 و 100 گرم بنتونیت در کیلوگرم خاک) در بالاترین سطح تنش خشکی به ترتیب به میزان 75/20 و 76/22 درصد در مقایسه با شاهد افزایش پیدا کرد. به طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد 50 گرم بنتونیت در کیلوگرم خاک در شرایط تنش خشکی تاثیر بهتری بر روی صفات موردبررسی داشت و کاربرد آن در این شرایط توصیه می شود.

مطالعه حاضر به منظور بررسی تغییرات رطوبت نسبی 13 ایستگاه هواشناسی در استان خراسان رضوی در مقیاس ماهانه، فصلی و سالانه از ابتدای دوره آماری هر ایستگاه تا سال 1400 انجام شد. منطقه مورد مطالعه شامل ایستگاه های درگز، فریمان، گلمکان، گناباد، کاشمر، خواف، نیشابور، مشهد، قوچان، سرخس، سبزوار، تربت جام و تربت حیدریه بود. برای تعیین روند رطوبت نسبی از رگرسیون خطی و آزمون ناپارامتریک من-کندال (MK) استفاده شد. رطوبت نسبی در همه ایستگاه های مورد مطالعه و در مقیاس های زمانی مختلف، به جز در دو ایستگاه قوچان (در ماه های خرداد، آذر و در فصل پاییز) و سرخس (فصل پاییز)، روند کاهشی در سطح اطمینان 5 درصد داشت. درصد کاهش میانگین رطوبت نسبی ماهانه برای شش ایستگاه در محدوده 0/7-3/5 درصد در هر 10 سال مشاهده شد، درحالی که درصد افزایش میانگین رطوبت نسبی ماهانه برای ایستگاه قوچان در محدوده 2/6-1/9 درصد در هر 10 سال مشاهده شده است. علاوه بر این، بیشتر ایستگاه های مورد مطالعه در مقیاس فصلی و سالانه نیز کاهش رطوبت نسبی را تجربه کرده اند. کاهش میانگین رطوبت نسبی فصلی برای شش ایستگاه در محدوده 2-0/6 درصد در هر 10 سال مشاهده شد، درحالی که کاهش میانگین سالانه رطوبت نسبی در ایستگاه ها در محدوده 1/6-0/9 درصد در هر 10 سال مشاهده شده است. نتایج این تحقیق حاکی از روند کاهشی در میانگین رطوبت نسبی ماهانه، سالانه و فصلی طی سال های اخیر است.